Chiny

 

Flaga Chin to czerwony prostokąt, w którego lewym górnym rogu znajduje się żółta gwiazda i cztery mniejsze gwiazdki (o tym samym kolorze co ta duża), które ją otaczają. Jednak tak jak i każda flaga, ta również coś oznacza:

-czerwony kolor jest symbolem rewolucji, ale odnosi się także do tradycyjnego użycia czerwieni przez Chińczyków i symboliki dynastii Han. Pięć gwiazd stanowi nawiązanie do tradycyjnego znaczenia tej liczby w chińskiej filozofii. Opublikowana przez rząd symbolika mówiła, że cztery mniejsze gwiazdy, z których każda wskazuje na większą gwiazdę, wokół której są ułożone, reprezentują jedność czterech klas społecznych narodu chińskiego – rolników, żołnierzy, inteligencji i drobnej burżuazji – wokół socjalistycznych idei KPCh (Komunistyczna Partia Chin), obecnie jednak oficjalna interpretacja opisuje dużą gwiazdę jako uosobienie Chin, a małe gwiazdki – mniejszości w państwie.

Czerwony kolor godła jest zapożyczonym od europejskich organizacji komunistycznych symbolem rewolucji, ale jednocześnie symbolem szczęścia i pomyślności w chińskiej tradycji. Kłosy zboża otaczające wnętrze godła reprezentują chłopstwo, a umieszczone u dołu koło zębate oznacza klasę robotniczą, razem tworzą sojusz robotniczo-chłopski. Nad kołem widnieje Brama Niebiańskiego Spokoju Tian’anmen - symbol chińskiej państwowości jako wrota do dawnego pałacu cesarskiego, a także miejsce, z którego w 1 października 1949 r. Mao Zedong proklamował powstanie Chińskiej Republiki Ludowej. Nad bramą umieszczono pięć gwiazd. Największa symbolizuje Komunistyczną Partię Chin (KPCH), a mniejsze cztery klasy społeczne jakie wyróżniano u zarania ChRL: chłopctwo, klasę robotniczą, drobnomieszczaństwo oraz narodową burżuazję. Liczba gwiazd jest również nieprzypadkowa i nawiązuje do wielkiego znaczenia, jakie ma cyfra pięć w tradycyjnej chińskiej numerologii m.in. pięć pierwiastków a. żywiołów, pięć stron świata, pięć konfucjańskich powinności, pięć jadowitych zwierząt itd. Inna interpretacja zakłada, iż duża gwiazda symbolizuje Chińczyków Han, stanowiących ok. 92% ludności kraju, zaś cztery mniejsze gwiazdy symbolizują cztery „tradycyjne” mniejszości narodowe: Mandżurów, Tybetańczyków, Mongołów i Ujgurów.

Chiny są największym państwem azjatyckim (nie licząc azjatyckiej części Rosji) i największym na świecie pod względem liczby ludności. Terytorium Chińskiej Republiki Ludowej (CHRL) skupia 6,5% powierzchni lądowej świata i prawie jedną piątą światowej populacji ludzi. Chiny swym ogromnym obszarem zajmują część Azji Środkowej i obszar Azji Wschodniej. Od strony wschodniej oblewają je wody Oceanu Spokojnego Morze Wschodniochińskie w północnej części i Morze Południowochińskie w południowej części oraz Morze Żółte, które oddziela ten kraj od Półwyspu Koreańskiego. Chiny cechują się dość urozmaiconą linią brzegową, pełną licznych małych i dużych zatok oraz półwyspów. Na wschodzie, nad Morzem Żółtym leżą dwa największe półwyspy kraju, które posiadają skaliste wybrzeża. Są to Liaotung i Szantung. Półwyspy te zamykają Zatokę Pohaj, cieśniną o tej samej nazwie. Środkowy odcinek wybrzeża ma charakter akumulacyjny i na znacznym odcinku przebiega przez dawne równiny deltowe. Dalej w kierunku południowym wybrzeże Chin ma postać riasową. Formy abrazyjne występują głównie na południu od zatoki Hangzhou i na południowych brzegach Morza Wschodniochińskiego i Południowochińskiego. W pobliżu tych wybrzeży leżą dwie największe wyspy Chin: Tajwan i Hajnan na samym południu. Na wschodnim i południowym odcinku wybrzeża Chiny licznie występują małe skaliste zatoki, półwyspy gdzie największy z nich to: Leizhou i mniejsze wyspy przybrzeżne, których jest ponad 3 000. Miejscami występują niewielkie równiny deltowe w pobliżu ujść rzek.

Tak jak i my, Chińczycy obchodzą Nowy Rok. Chiński Nowy Rok zwany również Świętem Wiosny to najważniejsze święto w kalendarzu chińskim, przypadające zmiennie pomiędzy 21 stycznia a 20 lutego. Ostateczny kształt Święta Wiosny ukształtował się na początku naszej ery w wyniku złączenia się kilku świąt. Tradycyjnie trwa ono piętnaście dni i kończy się Świętem Latarni. Do dziś pozostało najważniejszym świętem, pomimo wprowadzenia w 1912 roku w Chinach kalendarza gregoriańskiego. W Chińskiej Republice Ludowej pierwsze 3 dni Chińskiego Nowego Roku są dniami wolnymi od pracy. Przygotowania do Święta Wiosny rozpoczynają się już na początku ostatniego miesiąca starego roku. W ósmy dzień tego miesiąca cała rodzina przystępuje do generalnych porządków w domu, celem wygnania zeń złych duchów. Tego dnia spożywa się tradycyjnie słodką zupę ryżową zwaną laba. 23 dnia ostatniego miesiąca roku uroczyście żegna się domowego boga kuchni, który odchodzi zdać coroczny raport przed Nefrytowym Cesarzem. Wieczorem urządzana jest suta wieczerza złożona ze słodkich dań, a usta posążku boga kuchni smaruje się miodem. Następnego dnia rozpoczynają się właściwe przygotowania do święta - zakupy, przygotowywanie prezentów, a także oklejanie drzwi wejściowych obrazkami noworocznymi nianhua. W dobrym zwyczaju jest oddać w tych dniach długi.

Dzień dobry - Zǎoshang hǎo

Cześć - Nǐ hǎo

Do zobaczenia - Zàijiàn

Dziękuję - Xièxiè

Proszę - Qǐng

Przepraszam - Duìbùqǐ

Lubię cię - Wǒ xǐhuān nǐ

Kocham cię - Wǒ ài nǐ

Jesteś miły - Nǐ rén zhēn hǎo

Jesteś ładny - Nǐ hěn piàoliang