Inny kraj, inne historie

                                                       Kitsune

W Japonii są różne wierzenia, legendy oraz historie, a jedną z nich są niezwykłe lisy, które (jak podają źródła) mają do 9 ogonów. W mitologii japońskiej kitsune przedstawiane są jako istoty rozumne i posiadające magiczne zdolności, które zwiększają się wraz z wiekiem i zdobytą wiedzą. Przede wszystkim mają one zdolność przyjmowania ludzkiej postaci. Niektóre legendy opisują kitsune wykorzystujące te zdolności do oszukiwania i omamiania. Inne historie ukazują je jako wiernych, opiekunów, przyjaciół, kochanków i żony. Według podań starożytnej Japonii, lisy i ludzie żyli kiedyś bardzo blisko ze sobą, co doprowadziło do powstania wielu legend o tych stworzeniach. W tradycji japońskiej kitsune są ściśle związane z Inari, bóstwem shintō, któremu służą jako (czasem w postaci duchów) posłańcy. Ta rola wzmocniła nadprzyrodzone znaczenie lisa. Im więcej kitsune ma swych ogonów, tym jest mądrzejszy i potężniejszy, a najpotężniejszymi z nich są te, które mają 9 ogonów. Ze względu na silnie zakorzeniony w kulturze wpływ, niektórzy ludzie nadal składają im ofiary jako bóstwom. Japończycy uważali, że z lisami związane również jest zjawisko kitsunebi, czyli lisie ogniki. Ogień miał pochodzić z kości, które lisy trzymały w pyskach. Mówiono również, że w ostatnią noc roku lisy spotykają się walnie przy świątyni Ōji Inari w Tokio, pod ubranym w ozdoby noworoczne drzewem enoki, gdzie ustalają rangi i przypisują zadania na najbliższy rok. Ich obecność miała być ukazywana poprzez bicie silnego światła, które było podstawą do przewidywania przez ludzi, czy w nadchodzącym roku plony będą obfite.

                                                     Rodzaje kitsune

Kitsune są podzielone na 2 (tak jakby) rodzaje.

                                                              Lisy dzikie-Yako                                                                              

Yako są przedstawione jako kusiciele oraz władcy chaosu. Wierzono, że zmieniają się w piękne kobiety po czym kuszą mężczyzn do stosunków intymnych, aby wykraść ich energię witalną. Yako sprowadzały też podobno choroby i szaleństwo na ludzi.  

                                                      Lisy dobre-Zenko

Zenko były uważane za wykonawców woli bóstw, a czasami nawet uważane były za bóstwa pożywienia, plonów, gór oraz szczęścia. W grupie Zenko wyróżniamy kinko (złote lisy), ginko (srebrne lisy), byakko (białe lisy), kokko (czarne lisy), tenko (niebiańskie lisy). Oprócz nich istniały również kūko (powietrzne lisy). 

Kinko i ginko - lisy uważane za symbole Słońca i Księżyca, w buddyzmie noszą na grzbiecie boginię Dakini, a razem z nią są wcieleniem Dainichi nyorai.

Byakko-lisy silnie powiązane ze światem duchowym, przyjazne ludziom i sprowadzające na nich szczęście.

Byakko - lisy między innymi wysłannicy bóstwa Inari i czczone razem z nim.

Kokko - pochodzą z kultury chińskiej i są ucieleśnieniem Gwiazdy Północnej.

Tenko - lisy, które żyją ponad tysiąc lat.

Znane są przypadki, gdy Zenko również opętywały ludzi, jednak w odróżnieniu od Yako robiły to, aby im pomóc, na przykład rozwinąć w nich szczególne umiejętności lub wyleczyć z nieuleczalnych chorób. Zdarzało się, iż osoby, które były uprzednio opętane przez lisy zyskiwały nadprzyrodzone zdolności, takie jak przewidywanie przyszłości.

Inna Edukacja

                                              System nauczania w Korei Południowej

Obecny system szkolnictwa w Korei Południowej wygląda następująco:

Najpierw zaczyna się obowiązkowe nauczanie w szkole podstawowej. Uczy się tam przez 6 lat, dzieci zaczynają naukę w wieku 6 lat, natomiast kończą w wieku 11 lat. Potem zaczynają się uczyć w gimnazjum, które trwa 3 lata (zaczynają naukę w wieku 12 lat i kończą w wieku 14). Również obowiązkowo młodzież musi chodzić do szkoły średniej trwającej 3 lata. Zaczynają w wieku 15 lat, a kończą, gdy skończą 17 lat. Szkoły Średnie dzielą się na dwie kategorie, czyli:

licea ogólnokształcące i technika.

W liceach ogólnokształcących przeważa nauczanie przedmiotów humanistycznych, nauk społecznych i przyrodniczych. Są także inne przedmioty jak sztuki piękne, wychowanie fizyczne oraz języki obce. W technikach nauka jest bardziej skierowana na nauczaniu praktycznym przedmiotów technicznych takich jak: informatyki, mechaniki, księgowości, rolnictwa no i gospodarki morskiej. Po ukończeniu edukacji podstawowej młodzież może kontynuować naukę na uniwersytetach przez 4 lata. Program edukacyjny szkoły podstawowej składa się z (około) 9 przedmiotów, czyli:

etyki, języka koreańskiego, matematyki, biologii, chemii, fizyki, wychowania fizycznego, muzyki, plastyki oraz techniki.

W Korei Południowej przykłada się bardzo wielką wagę do egzaminów kończących szkołę średnią. Wynik testów nie stanowi jedynie o przyjęciu bądź nie na daną uczelnię wyższą, a egzaminy odbywają się zazwyczaj w listopadzie.

                                                      Nauka Koreańczyka

Typowy dzień koreańskiego ucznia wygląda następująco:

zaczynają naukę zanim jeszcze zaczną się główne lekcje w szkole. Lekcje trwają 50 minut, natomiast przerwa na lunch w ciągu całego dnia trwa nawet nie całą godzinę. Dzieci uczą się w szkołach przez cały dzień. Około godziny 13:00 rozpoczynają się popołudniowe zajęcia, które z reguły trwają do godziny 16:30. Po zakończonych lekcjach w szkole, uczniowie sami sprzątają klasy i korytarze. Potem przychodzi pora na obiad, jednak większość uczniów zjada go w szkolnej stołówce, po to, by oszczędzić czas, który byłby im potrzebny na dotarcie do domu oraz powrót do szkoły. Gdyż to nie był jeszcze koniec ich zajęć. Po obiedzie uczniowie udawali się do biblioteki i tam uczyli się dalej. Zajęcia trwają aż do 22:00, a zdarza się, że i do 00:00.