Jedwab, czyli tkanina bardzo luksusowa, droga i poszukiwana, ma historię sięgającą tysiąca lat. Jego produkcja zaczęła się w 3600 roku p.n.e. w starożytnych Chinach, które dominowała w handlu przez tysiąclecia. Tkanina była tak cenna, że stała się jednym z najważniejszych eksportów Chin, transportowana słynnym Jedwabnym Szlakiem, ogromną siecią szlaków handlowych łączących Wschód z Zachodem. Jedwab produkuje się z nici tworzących kokony jedwabników morwowych lub dębowych. Jedwabniki morwowe żywią się tylko liśćmi morwy białej. W Chinach jest dość spora hodowla tych stworzeń. Tkanina naturalnie ma biały kolor, ale można to modyfikować dodając do pokarmu gąsienic jedwabnika związki fluorescencyjne. Przez to, że około 5500 lat hoduje go człowiek, motyl ten przestaw występować w naturze, a dodatkowo nie jest w stanie przetrwać bez opieki człowieka. Osobniki dorosłe mają zredukowane skrzydła i nie potrafią latać, są powolne, nie mają barw maskujących i nie wykazują odruchów chroniących je przed drapieżnikami. Samice jedwabników morwowych wydzielają feromon płciowy – bombikol, który może zwabić samca z odległości 10 km. Do tego samica może złożyć nawet do 700 jaj. Aby wyprodukować kilogram jedwabnej przędzy, potrzeba 3000 kokonów. Wcześniej jedwabniki muszą zjeść ponad 100 kg liści morwy. Jedno kimono wymaga przędzy z 5000 kokonów.
dorosły osobnik jedwabnika
